Ik heb een hekel aan maandagen. Al het leven van het weekend is verdwenen en de euforie van vrijheid op feestjes en in kroegen is weg. Langzaam wordt je wakker in je bed en komen herinneringen naar boven die blijven kleven in je hoofd. Je wil en moet slapen. Maar zodra de hersenen het teken krijgen te moeten denken, stoppen ze ook niet meer.
Eenmaal wakker wil het lijf eten en drinken, vooral veel drinken. Ik sta op en sprint zo hard ik kan de douche in en poets m’n tanden. Ik trek m’n kleding aan en loop naar beneden. Pak een plastic tas, loop naar buiten… ik stap op de fiets en val naar rechts… “lul… klootzak… hufter…lul… lul, doe eens normaal!!!”. Ik fiets eindelijk… en met een schuin oog naar links steek ik over.
Eenmaal in de supermarkt concentreer ik me op een punt voor me. Ik weet de weg hier, godzeidank. Met een rotgang pak ik de goedkoopste chocolademelk, melk, koude thee met bubbels, stokbrood en verschillende kaasjes. “Kassa, de kassa, kassa”. En ja hoor er staan lange rijen. Ik plant me achter de kortste en zweet me te pletter… Ik zie de mensen naar me kijken en blijven kijken. Waarom toch? Zelfs het leuke kassameisje kijkt raar naar me. Als ik me concentreer ziet ze eruit, alsof ze geschilderd is door Picasso. En dan moet de dag nog echt beginnen.
Eindelijk thuis slaat mijn hart een ritme die slecht past bij de topsporter die ik ben. Op de bank moet ik echt even bijkomen. Ik pak de choco en scheur het folie eraf. Met grote slokken drink ik het vocht naar binnen en hijg daarna weer uit. Ik draai een sigaret en steek hem op. God ik mis mijn jeugd, toen alles zo simpel leek… nu althans.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten