De oorlog die de mijne niet is:

De oorlog die de mijne niet is:
In dromen die de mijne zijn

Ik weet niet hoe het gekomen is, werkelijk niet?
Misschien de verhalen van mijn ouders (mijn moeder!?)
En nee, ik weet het echt niet: verdomme!!!

Ik moet eerlijk zeggen: ik ga dit niet inpakken op een mooi verhaalachtig manier…
Waarom niet???
omdat het niet zo voelt… Helaas… GVD

Lees:

Als ik een jaar of acht ben, is er dreiging in het dorp. Er zijn mensen die mensen zoeken om deze mensen op te pakken en weg te voeren… En deze mensen zijn toch wel heel duidelijk de “duitsers”…. Je herkent ze nu wel met de duidelijke helmen en pakken…

Omdat dat leger elk huis doorzoekt vertellen mijn ouders dat ik op de zolder in de garage moet gaan zitten: in de dubbele vliering die in ons huis zit… Niet scherp te onderscheiden van de vliering daar onder… Dus daar zijn we veilig!!!

Ik ben de enige die op tijd daar terechtkomt, mijn broer, wordt net op het moment dat ie naar boven wil onderuit gehaald en ze slaan hem met het uiteinde van hun geweer… zijn bril valt af en hij bloed hevig als ie weg gesleurd wordt…

Ik weet op dat moment niet waar mijn ouders zijn… Nadat mijn broer weggevoerd wordt, gaat een van de duitsers nog kijken of er iemand achtergebleven is… Hij ziet mij!!!

De duitser kijkt naar me! En hij wend zijn blik af en loopt weg en ik heb het gevoel dat ik zodra ze verdwijnen ik de bossen in moet gaan. Maar die duitser verraad me niet? Een goeie, lijkt wel…

Als ik een halve dag of wat heb gewacht pak ik wat spullen bij mekaar en vlucht de bossen in… Ik heb wat messen, goede kleding tegen de regen en een paar blikken (ik denk met bonen?) Ik ren het bos in en ik maak verschillende ondergrondse, door takken bedekte schuilplaatsen en leef zo ik wil…

Zo nu en dan merken mensen( waaronder duitsers) me op maar ik kom op een rare manier door de oorlog…

Afijn dit is een droom die ik op z’n minst een jaar of vijftien heb gehad….
Misschien dat ik het ooit op een jan terlouw manier zou kunnen vertellen, maar nu is het gewoon iets wat ff van me af moet…

Het heeft toch wat aardig wat zweetuurtjes in mn slaap nodig gehad

En ik heb een hekel aan zandlezerige verklaringen…

Het is helaas een feit dat dit toch wel een rode draad in mn leven is….
Ach ja

0:04

En daar zit je dan….

In je goedkope nepleren bureaustoel… Drinkend van je goedkope bier, rokend van je goedkope shag, kijkend naar je goedkope huurhuis naar je goedkope indeling en goedkope frutsels die voor sommige gedachten iets duurder zijn dan dat je goedkope gevoelens durven waar te nemen…

Je luistert naar je gekregen muziek… je kijkt naar je gekregen scherm en je zit aan een tafel die volledig van jou is, maar nooit de status zal krijgen die het had toen het gekocht werd…

Je wordt zo nu en dan getroost door de katten uit het asiel, wat al met al (strikt genomen) ook gekochte liefde is, want geef ze een ander baasje en binnen een maand (positief gedacht) zullen ze de hand liefhebben die ze voed…

En toch denk ik: Het is allemaal ergens goed voor…? Toch???

0:44

Zoals de vogels zijn, wachten we op ons gefluister om tot een bulderend lawaai uit te breken uit onze kooi…

0:56

…

01:01

Als op braak liggend terrein, schaterlacht de kraai om zijn gevangen muis…

01:07

Nadat je gillend van het lachen je blaas hebt geleegd, (een spiegel is de remedie), spring je gelukzalig door je kamer… Je kamer die zo eerst zo vervelend leek is nu godzeidank ruim genoeg om als een debiel met beide armen mee te swingen met de muziek… Een warmte gaat door je lichaam en je wilt dat ene opzwepende nummer nog eens horen en nog eens…. En nog eens…

En dan voel je een ander nummer en nog een en nog een… En je denkt aan een lekkere slok van dat vreselijke bier en je steekt nog een peuk op van die gruwelijk slechte shag en je hoort melodieën in je hoofd, dansbaar… zingbaar en zelfs soms heel, heel erg mooi en je maakt teksten waarvan je weet dat op dit moment het zeker de beste teksten zijn die je ooit hebt geschreven…

En je voelt dat het kan… Ja het kan… Je kan jezelf vrolijker maken dan je denkt dat…

ik zat eens te denken

Ik las gister een blog van een vriend van mij. De vraag: “Kort maar krachtig! Nummers die mooie langere titels van album en nummer vragen…” En vandaag luisterde ik naar wat muziek en toen kwam bij mij in een keer de vraag op: “Wat is de mooiste openingszin van een nummer…” Maakt niet uit of het een verantwoorde artiest of niet is… maar gewoon een openingszin waarvan je gelijk denkt dit nummer is een nummer waar ik van houd! Dit is een nummer wat me pakt (en of dat werkelijk zo is, doet niet terzake)…

Wat ik bedoel te zeggen is, (zonder bla bla), wat is de mooiste (openings-) zin van een nummer!!!

Ik zelf heb bijvoorbeeld heel veel met: “ain’t found a way to kill me yet, eyes burn with stingin’ sweat” van alice in chains – rooster… Waarom? Geen idee… maar dat maakt niet uit…

Dus als er mensen zijn die dit lezen (0) dan merk ik het wel… Zo ja dan heb ik gelijk weer mooie muziek (hopelijk) te downloaden en kan ik bekijken en voelen waar de schoonheid zich bevind…

belegen dag

Wat zou ik moeten doen met een belegen dag?

Ik heb de hele avond gekeken naar zogenaamd onderhoudende films.
Ik heb muziek op de achtergrond geluisterd…
Ik heb iemand geholpen mijn lege koelkast te vullen met spullen die morgen weer geserveerd moeten worden…
Ik heb gelachen om de meest bizarre slashermomenten op de tv….
Ik heb geluisterd naar muziek waar zanglijnen over bedacht moeten worden…
Ik kon nix bedenken… hoewel de melodie langzaam graaft in m’n hoofd…

Dus eigenlijk heb ik weer eens nix gedaan vandaag..
Behalve dat iedere keer het bloed aan mijn tanden kleeft
En ik proef de dij van mijn onschuldige zuster…
De zuster die ik niet heb

Ik luister naar een liedje van R.E. en ja ik voel mij
Als in de nacht van een vampier

Ontbloot de tanden…
Ontbloot je onschuld
Weet dat je niets bent’
Dan weet je te overleven

Overleven is dat wat je bent
… dat wat je zal zijn….
Als je t maar niet vergeet
Elk eind is jouw zijn

Mijn hand vult zich met bloed...
En als ik mijn arm strek,
omhoog... omhoog
dan glijdt het langs mijn lichaam,
Naar mijn hart
En het tik... tokt...
Naar mijn knieen
Ik zak terug in een koorts

waar liefde mijn haat zal zijn

Als engelen moeten sterven

Ik stap langzaam binnen
Achter mijn mooie vrouw
Ik weet niet wat ik wil
Ik weet niet waar mijn liefde
voor muziek en vrouwen
deze stommiteiten kunnen beginnen.

Ik doe alsof ik iets ben
Ik gun mijn schouders geen rust
Ik loop als een ruggenloze pauw
Schreeuwend om een oog
Dat mij het leven bewust
Wil ontnemen van
Onzekerheden
Enkel dat je weet dat
Elke broer, elke judas
Jou kust

En dan loop je langzaam
Met je bier en peuk
Naar de toilletten

Tik tik tik,
je blijft maar kijken
naar iedere vrouw
maar je merkt dat alles wat je hoopt
zal zorgen dat dat wat je hoopt
jouw eigen lot zal beletten…

laten we maar niet denken
dat doet alleen maar pijn
ik schiet wel een kogel door mn hoofd
en ik doe maar alsof we nooit kunnen zeggen… wij zijn….

zo maar ff...

Wat is er mooier dan bij een geweldig frans nummer je eigen tekst mee te brullen... Je eigen gevoel te doen leven... Je eigen zwakheid, je eigen inferieuriteit te beschrijven... wat is er mooier dan te doen alsof je er toe doet: Doe maar of je iets bent: Je KAN het!!! YES YES YES Je kan het... Geef niet op...

Ach ja ik schurk me nog liever tegen de anus van mijn kat...
Ik schurk me liever tegen hun smoeltjes
Ik schurk me liever tegen hun buik waarvan ze duidelijk maken dat ze mijn hoofd in hun nek willen hebben...
Dat waarvan ze hooguit zien: Als je niet luistert!!! Dan pak ik je!!!

En als ik denk hoe het moet:??!!
Denk ik niets wat moet
'T Leeft in mijn hoofd
en 'T hoort niets dat het doet

Geef mij de wet,
Maar luister naar je oor
en je voelt het vuur
Ik smeek om vergeving
Als je kijkt naar elk
schijnheilige buur

Stop... stop...stop

Als de kou op mijn tanden staat

Als ieder weldenkend mens heb je het wel eens moeilijk. De een wat meer dan de ander. De een kan niet slapen omdat zijn werk er niet meer toe doet, en de ander omdat zijn werk er niet meer is. De een omdat zijn liefde er niet toe doet, de ander omdat de liefde er niet meer is. Soms luister je naar al die verhalen, die al even schrijnend als zielig zijn en ze veranderen in verhalen die er niet toe doen. En dan heb ik het over verhalen waarbij je oren zich terugtrekken en denken dat ze er niet meer toe doen.

Dit is zo’n verhaal… Het doet er niet toe of iemand luistert, omdat je weet dat luisteren er niet toe doet… laat staan of je nog wel weet of het werkelijk gebeurd is.

Na een avond redelijk gezellig gekletst en gedronken te hebben, ben je weer thuis… Meerdere mensen aangehoord… En je zit thuis, je zit thuis… Die fijne warme plek waar alles is zoals je hoopt dat het zal zijn.

Een tijd lang klets je met mensen via de telefoon, met mensen op msn en steeds vaker met mensen die er niet zijn. Je klets met mensen aan de telefoon en op msn en steeds vaker voel je een afstand groeien…. Steeds vaker voel je een afstand tussen jou en de interactieve belevingswereld…. Een bord vol toetsen met letters die meer chinees aandoen dan iedereen die je tegenkomt, want die ken je… je kent iedereen: Wie KEN ik niet???

Langzaam loop je heen en weer van stoel tot stoel: De muziek is af! Naar de de wc! Pak een biertje! Pak de telefoon! Wacht!? Was dat een klik!? Ja! Ze reageert… eindelijk op msn: ok….

Ja dat is het! Het is ok… Maar wat was de vraag ook al weer???

Langzaam trekt de pijn in je kaken naar je hoofd. Je hebt al die tijd gelopen met kaken die dachten dat ze het wereldrecord bijten, kauwen en vermalen moesten verbeteren…. En ondanks het feit dat de verwarming op een comfortabele temperatuur staat, zeggen je spieren heel iets anders: Kou, kou en nog eens kou en je denkt: “Waarom kletsen mensen in mijn buurt en lachen ze zo opgewekt met anderen als ze juist achter zo’n bord zitten… Wat mis ik Godverdomme…”

Je schopt de tafel opzij en knielt voor het kruis, dat godverdomde kruis!!!: “Wat snap ik niet!!!” En je hoort mensen langs je huis gaan… lachend en schaterend en lachend…. En lachend…. En schaterend… En lachend…

‘ Ik pak het kruis en ruk de deur open en loop stormend op die smerige… vrolijke… zo irritante lui af en laat ze eens zien wat…’

En als je wakker word, voel je de kou en de pijn in je tanden…