De oorlog die de mijne niet is:

De oorlog die de mijne niet is:
In dromen die de mijne zijn

Ik weet niet hoe het gekomen is, werkelijk niet?
Misschien de verhalen van mijn ouders (mijn moeder!?)
En nee, ik weet het echt niet: verdomme!!!

Ik moet eerlijk zeggen: ik ga dit niet inpakken op een mooi verhaalachtig manier…
Waarom niet???
omdat het niet zo voelt… Helaas… GVD

Lees:

Als ik een jaar of acht ben, is er dreiging in het dorp. Er zijn mensen die mensen zoeken om deze mensen op te pakken en weg te voeren… En deze mensen zijn toch wel heel duidelijk de “duitsers”…. Je herkent ze nu wel met de duidelijke helmen en pakken…

Omdat dat leger elk huis doorzoekt vertellen mijn ouders dat ik op de zolder in de garage moet gaan zitten: in de dubbele vliering die in ons huis zit… Niet scherp te onderscheiden van de vliering daar onder… Dus daar zijn we veilig!!!

Ik ben de enige die op tijd daar terechtkomt, mijn broer, wordt net op het moment dat ie naar boven wil onderuit gehaald en ze slaan hem met het uiteinde van hun geweer… zijn bril valt af en hij bloed hevig als ie weg gesleurd wordt…

Ik weet op dat moment niet waar mijn ouders zijn… Nadat mijn broer weggevoerd wordt, gaat een van de duitsers nog kijken of er iemand achtergebleven is… Hij ziet mij!!!

De duitser kijkt naar me! En hij wend zijn blik af en loopt weg en ik heb het gevoel dat ik zodra ze verdwijnen ik de bossen in moet gaan. Maar die duitser verraad me niet? Een goeie, lijkt wel…

Als ik een halve dag of wat heb gewacht pak ik wat spullen bij mekaar en vlucht de bossen in… Ik heb wat messen, goede kleding tegen de regen en een paar blikken (ik denk met bonen?) Ik ren het bos in en ik maak verschillende ondergrondse, door takken bedekte schuilplaatsen en leef zo ik wil…

Zo nu en dan merken mensen( waaronder duitsers) me op maar ik kom op een rare manier door de oorlog…

Afijn dit is een droom die ik op z’n minst een jaar of vijftien heb gehad….
Misschien dat ik het ooit op een jan terlouw manier zou kunnen vertellen, maar nu is het gewoon iets wat ff van me af moet…

Het heeft toch wat aardig wat zweetuurtjes in mn slaap nodig gehad

En ik heb een hekel aan zandlezerige verklaringen…

Het is helaas een feit dat dit toch wel een rode draad in mn leven is….
Ach ja