ik drink mijn gifbeker

Ik kruip in mijn steeg
ik boer, ik hik
ik kruip
ik kruip

De deur opent
en met speels gemak
glijdt het bier
uit de slokdarm
het vuur dovend

Ik kruip
ik kruip
langs de stront van de hond
ik kruip
ik kruip
langs de eigen idealen
terwijl ik nooit heb geweten
waar ik voor stond

En als ik met een verdorde strot
mijn hoofd hijs
uit de heerlijkheid
van de slaap
de voordeur open
voor god
staan ze daar met frisheid
te verkondigen
dat de wereld is verrot

geef me een week
te zien wat is
zonder zorgen te maken om
morgen
geef me een week
om te zien
of er werkelijk iets is
verborgen

maar voor nu
laat me kruipen
en kruipen
en niet morgen