maatje

Ik hou van televisie. Vooral dan ’s avonds een potje voetbal. Met een lekker muziekje op de achtergrond. Eigenlijk hield ik van de tv meer dan welk onderdeel van mijn leven ook. Het brengt een soort leven in de kamer. Hoewel de laatste tijd ik meer achter een pc-scherm zit te staren en dingen te (dag)dromen. Ik loop in de kamer naar voren en naar achteren en eigenlijk verveel ik me meer dan ik wil toegeven.

Maar ik heb er een tv-maatje bij. Een meisje dat ook nog, het kan niet beter, graag de bal ziet rollen. Zit ik op de ene bank te zitten, zit zij naast me op de leuning. Een beetje te hangen tegen mijn schouder. Bij een actiefilm schrikt zij net als ik bij een explosie… en dan kijkt ze me met wat geknepen ogen aan.

En als ik dan eindelijk besluit lekker languit op de andere bank te liggen, komt ze bij me hangen. Behalve bij voetbal. Dan zit ze vol spanning op de leuning van die bank te kijken naar de bal en de combinaties die de spelers proberen te maken. En als er een schot komt strekt ze net als ik de benen. Ik, omdat ik af en toe mee voetbal. Zij omdat ze het balletje wil pakken.

Het enige vervelende is dat ze mijn zicht soms belemmerd bij het voetbal kijken. Aan de andere kant is ze wel een stuk leuker om te zien. Maar das logies.