zaterdag 20 februari 2010

Een jochie dat een man wil spelen

fHet huis staat blauw…. En niet blauw zoals het normaal is… wel van de rook, ja dat wel… maar meer… blauw… letterlijk.

En met een gemiddelde van vier keer per uur naar de wc, draait deze overuren…

Ook mijn sloffen draaien overuren…

Ik loop van de tv en de pc en de wc en de koelkast naar een positie liggend naast mijn katten op de grond… ze aaiend over de buik of spelend met de tanden en hun poten, naar de bank waar de tv continu aan staat. Dan wel op de OS dan wel op een serie die ik maar halfslachtig bekijk (en heet de dame die af en toe de OS onderbreekt voor nieuws uit Den Haag echt anargie???) nee dat zal wel niet!

Ik neem een (lichte) overdoses aan pammetjes, maar ook dat helpt niet om een beetje rustig te worden… zelfs als ik aan mijn fles begin met geheime inhoud, die ik drink op het podium, wil ik niet een beetje rustig blijven… daar gaat de fles voor morgen…

En waar draait het nu allemaal om? Om een simpel optreden, meer niet godverdomme! Een minuutje of 25… Maar de enorme angst teksten te vergeten, te verstijven als ik de standaard pak, niet weten meer wat te doen.. of in een erger geval domme dingen te zeggen of domme dingen te doen…

Het doet me denken aan de lagere school musical… ik wilde niet het meisje zoenen, terwijl dat moest volgens het script… en dat was dan ook niet gerepeteerd, en op de uitvoering daarvan besloot ik mijn taak juist wel te volbrengen en dat kind te zoenen… wel heel erg jammer dat ze er niet meer op rekende… een omhelzing in de lucht en de lippen getuit naar de ouders die vrolijk hun kroost bekeken in het toneelstuk… en ik die languit voorover liggend dat smerige blauwe tapijt moest kussen.

Maar goed ik ga maar weer ‘ns naar de wc, kijken of ik alweer mijn eten (dat ik niet heb gehad) in dat kleine putje kan kotsen… kijken of de bierstront net zo hard het email kan raken, zoals de zenuwen mijn levensader doorboren… kijken in een spiegel die nog nooit heeft laten zien wie ik zou willen zijn… behalve dan dat jochie die soms een man ziet kijken naar dat jochie dat ie niet is: niets is waar… en zelfs dat niet… was het maar waar…

Geen opmerkingen: