Egypte

Na twee biertjes in de trein te hebben genomen viel het inchecken van de bagage redelijk mee. Je papiertje laten zien, ff de koffers laten wegen en voor we het wisten waren we klaar. Dan alleen de douane nog... maar zelfs dat viel mee... Ik hoefde niet eens m'n gehele broek uit te trekken. (Ik had mijn rituele ontwijdingsmes niet in mijn handbagage gestopt... en dat was maar goed ook, want er waren behoorlijk wat mensen die een ware "goddelijke" castratie verdienden.)

Wat te doen, wat te doen... Zoveel tijd over en de moderne mens weet niet zijn tijd goed in te delen.... Dus: Eten, drinken en de doorzichtige tas volstoppen met hopelijk goedkopere spullen dan thuis... In mijn geval een literfles whiskey. Meer mocht een vriendelijk ogend mens niet meenemen. Na meer te hebben uitgegeven op Schiphol dan in de hele vakantie in de woestijn, stapten we in het vliegtuig. En daar kwamen de altijd weerzinwekkende, onogelijke en snobistische dames. Zij die het eten en de drank uitdelen op zo'n vlucht... De dames die ruiken naar pasgewassen linnen luiers en overdadige, dus dure parfums, die je ondertussen aankijken alsof je net bent klaargekomen op de stront van de krijsende babies die niet in toom te houden zijn. Babies, waarvan de moeders uit voorzorg al een mondmasker hebben voorgedaan...

Maar goed. Na een vlucht van ongeveer vier uur en drie wijntjes en twee whiskey's later kwamen we in Cairo. Het was plaatselijke tijd een uurtje of twee en we kwamen aan in het hotel. En daarna... uitslapen.. half tien gingen we naar de prachtige verbeelding die de pyramiden zijn...

En ja ze zijn prachtig. Als je ze van dichtbij zo ziet (althans wat je er van kan zien!) geeft het een dusdanige energie dat je als rechtgeaarde atheist, god of de goden om je heen voelt... Het is bijna niet te beschrijven... sterker nog: Het is niet mogelijk... Zo vreemd...

Met een gebogen rug en de knieen in negentig graden loop ik naar beneden... Mijn haar schuurt van het zand en mijn kleding smeekt om vocht... net als mijn keel... het wordt warmer en warmer... Buiten waar mijn moeder en de gids staan, is het maar een graad of 20. En binnenin dat driehoekige gevaarte wordt het alleen maar warmer en warmer... een simpele sauna is niet genoeg... Tigduizend ton steen leunt op mijn schouders, de longen schreeuwen om lucht... verse lucht... maar ook mijn hele spierstelsel verslapt