donker

Ik weet niet wat ik heb de laatste tijd. Ik heb het koud, mijn geest is leeg, verward en vooral down. Eigenlijk weet ik wel wat ik heb, want ik heb het bijna ieder jaar. En veel mensen zullen het misschien wel herkennen. Een ongelofelijk gevoel van eenzaamheid en een onrust in het lichaam, zo erg dat twee minuten stilzitten af en toe een onmogelijkheid is.

Kijken naar een film of serie is niet te doen, omdat ik elke keer weer opsta om wat te eten te maken en dat eten vervolgens weer wegstop, omdat ik geen trek heb. Ik vergeet dat ik de muziek heb uitgezet en hoor toch telkens weer hetzelfde liedje. Ik ga naar de wc terwijl ik niet moet. Ik staar soms een oneindigheid in het niets van mijn computer en besef pas later dat die oneindigheid maar een paar minuten duurde en dat de dag en avond nog lang is. Ik heb geen zin om me te wassen en geen zin om me smerig te voelen. Dus ik stap onder de douche die zo heet is dat het op een gegeven moment pijn gaat doen in mijn schouders. Als ik me dan afdroog ben ik vergeten zeep te gebruiken.

Ik speel wat met de katten maar na een tijdje voelt het lichaam zo zwaar aan dat ik moet liggen op de bank. Daar draai ik een sigaret en als ik die opsteek zie ik het aan de andere kant van de kamer roken uit de asbak. Ik doe dat uit en loop naar boven om de was te doen. Boven gekomen blijkt de was al opgehangen en zelfs al droog te zijn zonder dat ik me kan herinneren dat ik die was heb gedraaid.

Maar dat alles geeft niet want het is vanzelf weer over, zonder precies te weten wanneer. Maar meestal begint het te verdwijnen als de zon de overhand gaat nemen in de dagen. Ik hou van de hitte die eigenlijk nog veel te weinig voorkomt in Nederland. Het vreemde is wel dat ik een nachtmens ben en graag een zo’n donker mogelijke zonnebril draag zodat het lijkt alsof het avond is. Ik hou van warmte en van feestdagen wanneer ik zelf mag besluiten wanneer het een feestdag is. Misschien komt het daar wel deels door.