Een prachtig tijdstip… een uur of twee ’s nachts. In plaats van dat ik een tekst schrijf voor het laatste nummer van O’jenna zit ik op de bank mezelf te vernikkelen van de kou en kijk ik naar lost… een serie die ik heb geleend van een vriend van mij. Er zijn nog twee afleveringen te gaan…
Ik heb alle ramen opengezet om het winterse gevoel ook in mijn hoofd te krijgen…
Ik heb een hekel aan kou. Een pokkehekel want kanker daar spot ik niet mee. Maar op deze manier vind ik het toch heerlijk om te kunnen kijken of ik kan genieten van warmte….
Ik herinner me een moment, dat ik met een vriendin naakt door haar ouderlijk huis liep, waarbij alles verwarmd was. Ze hadden vloerverwarming… echt een aanrader… En we liepen door de keuken en we liepen door de gang en we liepen door de woonkamer en we dronken warme choco en we aten warme broodjes en we hadden warme sex op de bank…
De enige kou die op ons viel waren de buren, zij konden heerlijk genieten van de open raammentaliteit.
En nu ik terugdenk valt me weer de onnuttigheid van mezelf dwars door mijn hersenpan…
Ik moet wel iets schrijven, iets wat nodig is: een goede tekst… maar ik vrees dat dat er niet in zit, want ik heb nog twee afleveringen van lost te kijken en mijn inspiratie lijkt verloren... mmm
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten