En eigenlijk was ik blij dat ik niet hoefde te helpen. Ik ga altijd grappen maken op momenten dat het niet schijnt te horen en laten we eerlijk zijn, mijn bescheiden hulp bestond alleen maar uit het sjouwen van een podium NA het hele gebeuren… ik was niet echt nodig.
Dus in mijn nieuw verworven goede humeur was ik van plan om lekker te gaan oefenen met de band. Eerder dan ik had aangegeven. Ik had er zin in, lekker krijsen, schreeuwen en nieuwe nrs maken. Maar nee… een bandlid belde af… Geen zin, ik zou toch een uur later komen, dus had het geen zin om voor een schamele anderhalve uur in een smerige kelder te zitten.
Ook nadat ik vertelde dat ik wel op tijd zou zijn , bleek mijn onvermoede gedachtegang waar… (en dat heb ik al een tijdje), geen zin is geen zin….
Als je jezelf nergens toe aanzet gebeurd er ook nix!
Maar als je jezelf wel inzet, maar niet voor dat gene wat mensen om je heen vragen of datgene waar jezelf rijker van wordt zonder dat anderen dat worden of dat de eenzijdigheid in het presteren juist alleen in je werk of de maatschappelijke ladder bevindt, hoever kan je dan grenzen stellen in wat belangrijk is… oftewel wanneer is iets belangrijk…?
Kijk: ik stelde deze zin ook uit vanwege het draaien van een sigaret, het pakken van een nieuw biertje… of nog erger het uitstellen van een goede sexpartij…. En dat alleen omdat ik op dit moment heb besloten om zoiets kleins boven iets anders kleins te stellen, namelijk toch naar mijn eigen stekkie te gaan, nieuwe muziek te luisteren, te drinken en dom te denken, te rommelen in m’n huis, mijn katten te beschermen door ze te aaien terwijl ze zo krols zijn en elke voet voor een lul aanzien die hen zou kunnen verkrachten…
Laatst was ik in de supermarkt en er was iemand die de caissière erop wees dat er nog een lampje in ’t karretje lag van zijn voorganger!? Ik voelde een plaatsvervangende schaamte, omdat iemand werd verraden! Maar als je dan de “verrader” vraagt waarom hij dat deed, vertelt ie dat hij zelf niet benadeeld wilde worden… zo wordt iedereen namelijk benadeeld en erger nog… beoordeeld… een willekeurige schuld wordt ieders schuld…
Ik weet niet precies wat ik hiermee wil zeggen, of eigenlijk is niet precies nog te specifiek… misschien wel dit: Ik kan wel iets willen, maar willen is de schuld van ons allen, en schuld zit in ons allen en door ons allen is er geen ontkomen aan…
Oftewel ik had moeten kiezen voor de herdenking, de hulp en voor de sex en niet dat stompzinnige hangen voor de pc… toch…???
toren van babel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten