Na een lichte beschuldiging laatst aan mijn adres, dat ik de laatste nieuwsfeitjes niet wist, was ik behoorlijk pissig… Maar eigenlijk vooral omdat het waar was.
Ik heb daar eens KORT over nagedacht. En ik heb tegelijkertijd maar weer eens het nieuws opgezet. Of laat ik wat specifieker zijn: Ik heb wat aandachtiger gekeken naar het nieuws en ja er waren hier en daar geen leuke dingen te melden… en ja, er waren momenten dat ik wat moest tranen.
Maar aan de andere kant, moest ik ook dat traantje wegpinken bij een of ander programma waarbij een tienjarig meisje, een of andere wedstrijd won???
En toen ging ik eens luisteren en lezen naar wat wereldverbeteraars en sommige andere bloggers (geheel toevallig)… En toen viel nog een pas gehouden discussie op in dat lege hoofd van mij… En toen... wist ik het gewoon… We zijn een voetnootje… een korte pas op de plek en waarschijnlijk dat zelfs niet.
Over zo’n duizend jaar zijn wij niets (en zal een andere aap het misschien opnieuw proberen (plagiaat!) Als je je geschiedenis kent dan is onze kredietcrisis, onze tweestrijd met mens en dier, onze strijd met de polariserende ideeën van rechts en links hooguit voorbeeldjes van politiek en sociaal (on)benul… Hooguit aan de orde gesteld door een professor die is afgestudeerd op deze periode… Sterker nog dat weet ik wel zeker
heehaw oftewel joepie
zondag 31 mei 2009
donderdag 21 mei 2009
woestijn (ik hier?)
Ik leef in een woestijn
Een gortdroge mond
Een lip gescheurd
Een trillende hand met een droge sigaret
Een trillende hand met goedkoop bier
Dat alleen maar vochtig word
Als je ‘t maar genoeg over
Je trillende ledematen strooit
Ik leef in een woestijn
Een enkele gedachte
Dat wie het ook is
We schuldig zijn aan welke droogte dan ook
- “doe niet zo raar!!!
- wie ik?
- Ja jij!
- Wat nou!?
- Ik heb de pest aan mensen die maar wat doen, laat staan aan mensen die proberen te doen alsof ze iets zijn… wat zelfs de meest grootste mongool kan…!
- Ik doe niet zomaar wat, rot toch op! Pislijer!!! Ik heb stront dat zich beter kan draaien dan dat jouw mening ooit zou kunnen!!!
- Dat MOET een compliment zijn, ik zag je zuster laatst echt zich totaal overgeven aan mijn smeuïge drol, die met kontkorsten en al, geheel naar binnen werd geschrokt…
- KLOOTZAK… ik zal je ballen zandstalen en je lul als een vuurkorf, met lamp…
Ik leef in een woestijn
Een gortdroge hersenpan
Waar ik elke zenuw en cel
Doden kan
Als ik links kijk
Dan zie ik rechts
En als ik rechts kijk
Zie ik links
En als ik mijn ogen dicht doe
Zie ik alles
In het donker
Is toch alles zwart
Zoals het is bedoeld
En zoals het 't geval is
Een gortdroge mond
Een lip gescheurd
Een trillende hand met een droge sigaret
Een trillende hand met goedkoop bier
Dat alleen maar vochtig word
Als je ‘t maar genoeg over
Je trillende ledematen strooit
Ik leef in een woestijn
Een enkele gedachte
Dat wie het ook is
We schuldig zijn aan welke droogte dan ook
- “doe niet zo raar!!!
- wie ik?
- Ja jij!
- Wat nou!?
- Ik heb de pest aan mensen die maar wat doen, laat staan aan mensen die proberen te doen alsof ze iets zijn… wat zelfs de meest grootste mongool kan…!
- Ik doe niet zomaar wat, rot toch op! Pislijer!!! Ik heb stront dat zich beter kan draaien dan dat jouw mening ooit zou kunnen!!!
- Dat MOET een compliment zijn, ik zag je zuster laatst echt zich totaal overgeven aan mijn smeuïge drol, die met kontkorsten en al, geheel naar binnen werd geschrokt…
- KLOOTZAK… ik zal je ballen zandstalen en je lul als een vuurkorf, met lamp…
Ik leef in een woestijn
Een gortdroge hersenpan
Waar ik elke zenuw en cel
Doden kan
Als ik links kijk
Dan zie ik rechts
En als ik rechts kijk
Zie ik links
En als ik mijn ogen dicht doe
Zie ik alles
In het donker
Is toch alles zwart
Zoals het is bedoeld
En zoals het 't geval is
zondag 10 mei 2009
schuld
Ik zat de laatste tijd weer eens te denken over de schuld. De schuld die iedereen wel voelt maar veelal onderdrukt. Het “wat als”- syndroom.
Twaalf jaar, ik denk dat ik dat ongeveer moet zijn geweest. We stonden op een camping en dat was niet de eerste keer. Mijn broer en ik liepen rond en we zagen dat de jonge gasten naast ons waren vertrokken. Hun tafel die stond nog op de plek met hun bladen erop achtergelaten… Liu of lui oftewel hem in het frans… Blaadjes met naakte vrouwen erin die anders dan in de playboy letterlijk de bloemen van hun naaktheid lieten zien.. laten we niet moeilijk doen: geile plaatjes van open kutten…. Laten we zeggen dat ik behoorlijk moeite had mijn lul in bedwang te houden. Het is geen mooi verhaal over de eerste ontluikende sexualiteit maar mooier kan ik het helaas niet maken….
We moesten deze lekkere porno alleen weten te verstoppen, want we wisten dat sex slecht is… Dat is iets wat we altijd hebben ingeprend gekregen… sex of liefde is iets romantisch, iets wat je samen met de liefde van je leven ondergaat… Oftewel mijn sexuele voorlichting bestond uit: je moet je ding wel schoonmaken aan de voorkant; wees altijd schoon!
Ik was niet echt met sex bezig, maar een open kut? daar ik kon toch echt niet omheen….
Dus waarheen… waar die blaadjes verstoppen… Uiteindelijk bedacht ik dat de foto’s onder de achterbank van de auto konden worden verstopt…
Thuis gekomen, een week of drie later, waarin we totaal waren vergeten dat we dingen hadden verstopt, maakt mijn moeder de auto schoon en komt uiteraard de blaadjes tegen…
Waar komen deze dingen vandaan!!! “Godverdomme zulke dingen tolereer ik niet!”
Ik maakte me sterk en zei dat die van mij waren en om het nog erger te maken hing ik de grootste posters op in m’n kamer, naast de posters van de bandjes waar ik op dat moment fan van was…
Na een weekend weg naar een vriend van mij waren de posters verwijderd… Nooit heb ik meer zulke dingen opgehangen…
Toen ik met m’n nieuwe wief samen was, moest ik m’n playboy- poster weghalen ook al weer te provocerend… Terwijl het gewoon een mooie jonge dame is met dikke tieten, en ja ik zou me zelf klaar kunnen maken op zo’n foto van een lekkere geile dame…
Waar het om gaat: schuld wordt je aangedragen… veelal door anderen met gedachten die niet de jouwe zijn, maar je wordt altijd in dat keurslijf gedwongen, het kan je moeder zijn of je vriendin of de mensen om je heen (maar daar heb ik het nog niet overgehad)
De vraag is altijd waarom ga je deze mensen niet enorm haten, laat me zijn wie ik ben…
Het antwoord is altijd simpel, je bent degene wie je leeft, niet degene die je bent, want altijd komt het besef dat wat je bent is niet wat je hoopt en dat wat je hoopt is niet wat je bent
Twaalf jaar, ik denk dat ik dat ongeveer moet zijn geweest. We stonden op een camping en dat was niet de eerste keer. Mijn broer en ik liepen rond en we zagen dat de jonge gasten naast ons waren vertrokken. Hun tafel die stond nog op de plek met hun bladen erop achtergelaten… Liu of lui oftewel hem in het frans… Blaadjes met naakte vrouwen erin die anders dan in de playboy letterlijk de bloemen van hun naaktheid lieten zien.. laten we niet moeilijk doen: geile plaatjes van open kutten…. Laten we zeggen dat ik behoorlijk moeite had mijn lul in bedwang te houden. Het is geen mooi verhaal over de eerste ontluikende sexualiteit maar mooier kan ik het helaas niet maken….
We moesten deze lekkere porno alleen weten te verstoppen, want we wisten dat sex slecht is… Dat is iets wat we altijd hebben ingeprend gekregen… sex of liefde is iets romantisch, iets wat je samen met de liefde van je leven ondergaat… Oftewel mijn sexuele voorlichting bestond uit: je moet je ding wel schoonmaken aan de voorkant; wees altijd schoon!
Ik was niet echt met sex bezig, maar een open kut? daar ik kon toch echt niet omheen….
Dus waarheen… waar die blaadjes verstoppen… Uiteindelijk bedacht ik dat de foto’s onder de achterbank van de auto konden worden verstopt…
Thuis gekomen, een week of drie later, waarin we totaal waren vergeten dat we dingen hadden verstopt, maakt mijn moeder de auto schoon en komt uiteraard de blaadjes tegen…
Waar komen deze dingen vandaan!!! “Godverdomme zulke dingen tolereer ik niet!”
Ik maakte me sterk en zei dat die van mij waren en om het nog erger te maken hing ik de grootste posters op in m’n kamer, naast de posters van de bandjes waar ik op dat moment fan van was…
Na een weekend weg naar een vriend van mij waren de posters verwijderd… Nooit heb ik meer zulke dingen opgehangen…
Toen ik met m’n nieuwe wief samen was, moest ik m’n playboy- poster weghalen ook al weer te provocerend… Terwijl het gewoon een mooie jonge dame is met dikke tieten, en ja ik zou me zelf klaar kunnen maken op zo’n foto van een lekkere geile dame…
Waar het om gaat: schuld wordt je aangedragen… veelal door anderen met gedachten die niet de jouwe zijn, maar je wordt altijd in dat keurslijf gedwongen, het kan je moeder zijn of je vriendin of de mensen om je heen (maar daar heb ik het nog niet overgehad)
De vraag is altijd waarom ga je deze mensen niet enorm haten, laat me zijn wie ik ben…
Het antwoord is altijd simpel, je bent degene wie je leeft, niet degene die je bent, want altijd komt het besef dat wat je bent is niet wat je hoopt en dat wat je hoopt is niet wat je bent
zaterdag 9 mei 2009
selffullfilling prophecy
Het is precies wat ik dacht. Opstaan om vier uur ’s ochtends brengt alleen maar vervelende dingen met zich mee. Je brengt iemand weg die zich hopelijk gaat vermaken in een leuke stad…
Om half twee heb ik m’n boek weggelegd en ben ik gaan slapen en wonderwel, dat lukte. Even met mijn stiefkatten geknuffeld, vooral met de zwaarste van de drie. Een lekkere dikkerd die altijd al een beetje op me heeft geleken. Een kat die door een stressstoornis (5 s-en toch?) compulsief het eten naar binnen werkt; een kat die daarna het eten voor een deel weer uitkotst; een kat die zich krabt omdat er overal (lichte) huidaandoeningen voordoen; een kat die schilfert; een kat die schrikt bij elk raar geluid; een kat die zich bij een fijne aanraking prompt laat vallen om de buik even grondig te laten verwennen; een kat die letterlijk geobsedeerd iets boeiend niets in de gaten kan houden; kortom gewoon een kat dus.
En als je dan opstaat om een uur of 4 ben je niet meer moe van de voorgaande dag die is afgelopen met het naar bed gaan. Maar je bent ook niet moe van het korte slaapje… zoals je wel eens bent als je te lang in je bed heb liggen dromen…
Er is een tijd geweest dat ik altijd moeilijk sliep. Eerst jarenlang omdat de film van mijn dagelijkse beslommeringen, schuldgedachten en de zeer irriterende wat als-gedachten als een rondje om de kerkroute mijn hoofd bezig hielden. En dat ik daarna deze zelfde gedachten probeerde uit te roeien door mezelf het leplazarus te zuipen… Als een volleerde nazi de Endlösung zoeken en alles wegwerken wat niet in mijn prettige leventje past. Alleen werkt de drank meestal averechts. Je kan net zoveel zuipen als je wil maar dat helpt maar voor een paar uurtjes…
En zo zit je dan weer op een ochtend te hopen op wat slaap. Ik probeer wat oude en nieuwe methodes uit, zoals een beetje doelloos muziek luisteren en meegaan op de melodie en daar een eigen verhaal van maken… Je eigen Peter en de wolf zullen we maar zeggen… En niet te vergeten mensen die je beledigen op soulseek, gevat terug te beledigen. (Het is (g)een kunst mensen te beledigen die te dom zijn voor... ach ja vul zelf maar in...
Maar ook ben ik blij dat ik van tevoren heb bedacht dat het moeilijk zou worden. Een vertrouwde fles port naast mijn zijde, word voor m’n neus, een “dingen te doen” lijstje gemaakt, een sigaret roken, spelen met de katten en verheugen op de dag van morgen… Een tiendelige serie kijken samen met een vriend, biertje erbij, wat junkfood, chips en ja toch ook weer bier en bier en bier en dan zien we wel… en natuurlijk twee dierenhuishoudens bestieren… maar dat gaat lukken
Het enige vervelende is dat oude gewoontes niet roesten… te weinig port, maar ach ik vind zo wel een veilige haven in mijn bank en een leuke dvd…
Om half twee heb ik m’n boek weggelegd en ben ik gaan slapen en wonderwel, dat lukte. Even met mijn stiefkatten geknuffeld, vooral met de zwaarste van de drie. Een lekkere dikkerd die altijd al een beetje op me heeft geleken. Een kat die door een stressstoornis (5 s-en toch?) compulsief het eten naar binnen werkt; een kat die daarna het eten voor een deel weer uitkotst; een kat die zich krabt omdat er overal (lichte) huidaandoeningen voordoen; een kat die schilfert; een kat die schrikt bij elk raar geluid; een kat die zich bij een fijne aanraking prompt laat vallen om de buik even grondig te laten verwennen; een kat die letterlijk geobsedeerd iets boeiend niets in de gaten kan houden; kortom gewoon een kat dus.
En als je dan opstaat om een uur of 4 ben je niet meer moe van de voorgaande dag die is afgelopen met het naar bed gaan. Maar je bent ook niet moe van het korte slaapje… zoals je wel eens bent als je te lang in je bed heb liggen dromen…
Er is een tijd geweest dat ik altijd moeilijk sliep. Eerst jarenlang omdat de film van mijn dagelijkse beslommeringen, schuldgedachten en de zeer irriterende wat als-gedachten als een rondje om de kerkroute mijn hoofd bezig hielden. En dat ik daarna deze zelfde gedachten probeerde uit te roeien door mezelf het leplazarus te zuipen… Als een volleerde nazi de Endlösung zoeken en alles wegwerken wat niet in mijn prettige leventje past. Alleen werkt de drank meestal averechts. Je kan net zoveel zuipen als je wil maar dat helpt maar voor een paar uurtjes…
En zo zit je dan weer op een ochtend te hopen op wat slaap. Ik probeer wat oude en nieuwe methodes uit, zoals een beetje doelloos muziek luisteren en meegaan op de melodie en daar een eigen verhaal van maken… Je eigen Peter en de wolf zullen we maar zeggen… En niet te vergeten mensen die je beledigen op soulseek, gevat terug te beledigen. (Het is (g)een kunst mensen te beledigen die te dom zijn voor... ach ja vul zelf maar in...
Maar ook ben ik blij dat ik van tevoren heb bedacht dat het moeilijk zou worden. Een vertrouwde fles port naast mijn zijde, word voor m’n neus, een “dingen te doen” lijstje gemaakt, een sigaret roken, spelen met de katten en verheugen op de dag van morgen… Een tiendelige serie kijken samen met een vriend, biertje erbij, wat junkfood, chips en ja toch ook weer bier en bier en bier en dan zien we wel… en natuurlijk twee dierenhuishoudens bestieren… maar dat gaat lukken
Het enige vervelende is dat oude gewoontes niet roesten… te weinig port, maar ach ik vind zo wel een veilige haven in mijn bank en een leuke dvd…
dinsdag 5 mei 2009
maandag 04 - 05...
Ik zou vandaag gaan helpen met de herdenking. Even aansluiten bij de ogenschijnlijk altijd even betrokken mensen die het leed van de oorlog en of andere oorlogen en slachtoffers en wat al niet meer in herinnering brengen… Zoals de meeste mensen dat heel beleefd doen… (en dan begint de film...)
En eigenlijk was ik blij dat ik niet hoefde te helpen. Ik ga altijd grappen maken op momenten dat het niet schijnt te horen en laten we eerlijk zijn, mijn bescheiden hulp bestond alleen maar uit het sjouwen van een podium NA het hele gebeuren… ik was niet echt nodig.
Dus in mijn nieuw verworven goede humeur was ik van plan om lekker te gaan oefenen met de band. Eerder dan ik had aangegeven. Ik had er zin in, lekker krijsen, schreeuwen en nieuwe nrs maken. Maar nee… een bandlid belde af… Geen zin, ik zou toch een uur later komen, dus had het geen zin om voor een schamele anderhalve uur in een smerige kelder te zitten.
Ook nadat ik vertelde dat ik wel op tijd zou zijn , bleek mijn onvermoede gedachtegang waar… (en dat heb ik al een tijdje), geen zin is geen zin….
Als je jezelf nergens toe aanzet gebeurd er ook nix!
Maar als je jezelf wel inzet, maar niet voor dat gene wat mensen om je heen vragen of datgene waar jezelf rijker van wordt zonder dat anderen dat worden of dat de eenzijdigheid in het presteren juist alleen in je werk of de maatschappelijke ladder bevindt, hoever kan je dan grenzen stellen in wat belangrijk is… oftewel wanneer is iets belangrijk…?
Kijk: ik stelde deze zin ook uit vanwege het draaien van een sigaret, het pakken van een nieuw biertje… of nog erger het uitstellen van een goede sexpartij…. En dat alleen omdat ik op dit moment heb besloten om zoiets kleins boven iets anders kleins te stellen, namelijk toch naar mijn eigen stekkie te gaan, nieuwe muziek te luisteren, te drinken en dom te denken, te rommelen in m’n huis, mijn katten te beschermen door ze te aaien terwijl ze zo krols zijn en elke voet voor een lul aanzien die hen zou kunnen verkrachten…
Laatst was ik in de supermarkt en er was iemand die de caissière erop wees dat er nog een lampje in ’t karretje lag van zijn voorganger!? Ik voelde een plaatsvervangende schaamte, omdat iemand werd verraden! Maar als je dan de “verrader” vraagt waarom hij dat deed, vertelt ie dat hij zelf niet benadeeld wilde worden… zo wordt iedereen namelijk benadeeld en erger nog… beoordeeld… een willekeurige schuld wordt ieders schuld…
Ik weet niet precies wat ik hiermee wil zeggen, of eigenlijk is niet precies nog te specifiek… misschien wel dit: Ik kan wel iets willen, maar willen is de schuld van ons allen, en schuld zit in ons allen en door ons allen is er geen ontkomen aan…
Oftewel ik had moeten kiezen voor de herdenking, de hulp en voor de sex en niet dat stompzinnige hangen voor de pc… toch…???
toren van babel
En eigenlijk was ik blij dat ik niet hoefde te helpen. Ik ga altijd grappen maken op momenten dat het niet schijnt te horen en laten we eerlijk zijn, mijn bescheiden hulp bestond alleen maar uit het sjouwen van een podium NA het hele gebeuren… ik was niet echt nodig.
Dus in mijn nieuw verworven goede humeur was ik van plan om lekker te gaan oefenen met de band. Eerder dan ik had aangegeven. Ik had er zin in, lekker krijsen, schreeuwen en nieuwe nrs maken. Maar nee… een bandlid belde af… Geen zin, ik zou toch een uur later komen, dus had het geen zin om voor een schamele anderhalve uur in een smerige kelder te zitten.
Ook nadat ik vertelde dat ik wel op tijd zou zijn , bleek mijn onvermoede gedachtegang waar… (en dat heb ik al een tijdje), geen zin is geen zin….
Als je jezelf nergens toe aanzet gebeurd er ook nix!
Maar als je jezelf wel inzet, maar niet voor dat gene wat mensen om je heen vragen of datgene waar jezelf rijker van wordt zonder dat anderen dat worden of dat de eenzijdigheid in het presteren juist alleen in je werk of de maatschappelijke ladder bevindt, hoever kan je dan grenzen stellen in wat belangrijk is… oftewel wanneer is iets belangrijk…?
Kijk: ik stelde deze zin ook uit vanwege het draaien van een sigaret, het pakken van een nieuw biertje… of nog erger het uitstellen van een goede sexpartij…. En dat alleen omdat ik op dit moment heb besloten om zoiets kleins boven iets anders kleins te stellen, namelijk toch naar mijn eigen stekkie te gaan, nieuwe muziek te luisteren, te drinken en dom te denken, te rommelen in m’n huis, mijn katten te beschermen door ze te aaien terwijl ze zo krols zijn en elke voet voor een lul aanzien die hen zou kunnen verkrachten…
Laatst was ik in de supermarkt en er was iemand die de caissière erop wees dat er nog een lampje in ’t karretje lag van zijn voorganger!? Ik voelde een plaatsvervangende schaamte, omdat iemand werd verraden! Maar als je dan de “verrader” vraagt waarom hij dat deed, vertelt ie dat hij zelf niet benadeeld wilde worden… zo wordt iedereen namelijk benadeeld en erger nog… beoordeeld… een willekeurige schuld wordt ieders schuld…
Ik weet niet precies wat ik hiermee wil zeggen, of eigenlijk is niet precies nog te specifiek… misschien wel dit: Ik kan wel iets willen, maar willen is de schuld van ons allen, en schuld zit in ons allen en door ons allen is er geen ontkomen aan…
Oftewel ik had moeten kiezen voor de herdenking, de hulp en voor de sex en niet dat stompzinnige hangen voor de pc… toch…???
toren van babel
maandag 4 mei 2009
egypte foto's
Omdat ik geen tot weinig inspiratie heb voor een stukje gooi ik maar wat foto's van Egypte op m'n blogje....
Abonneren op:
Posts (Atom)
