Elke dag, elke minuut denk je als mens wel eens dat het beter kan.
Zo ook nu…
Ik heb er al eerder over gedacht, maar nu ga ik het echt proberen: Ik rook niet meer in huis…
Ik zal alleen maar roken in mijn tuin die stinkt naar kattenstront. Ik zal alleen maar roken in mijn tuin die ruikt naar de sperma van de buurman die boven in zijn slaapkamer de sexreclames bekijkt… zo hard… zo hard…
Ik zal alleen maar roken in mijn tuin waarnaast de keffer van m’n buren loopt te gillen, omdat ie zo graag eens een keer het park zou willen bezoeken… En niet alleen de droge, grijze, stenen (anti-) tuin waar zelfs een spin geen lol kan hebben (anderhalf bij twee meter!!!), moet bevuilen.
Ik ga zorgen dat mijn kamer, daar waar ik slaap, eet en ach ja je weet wel wat voor dingen ik doe, weer zuiver van lucht wordt. Dat de penetrante geur van rook niet meer mijn fijne meiden kan schaden… En wie weet ook mezelf, maar dat is van geen belang.
En als ik dan zo sta, naast de deur in mijn shirt en Indi hartverscheurend staat te mauwen, omdat ze naar me toe wil en ik naar haar (het is heel, heeeeel fris) bedenk ik dat ik dit zeker ga halen. Al zou ik maar 99 keer van de 100 besluiten dat het toch wel ff binnen kan, is het toch een keer niet. Ik denk dat ik het op z’n minst wel een dag of twee kan volhouden…
Of dus 99 sigaretten niet…
Ach ja een nieuwe herfst, een nieuw jaar, een nieuwe dag, een nieuw uur… Oftewel de dag die begint wanneer de zon valt...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
tering wat een lelijke kleuren. ben je van de drank over gestapt op de lsd ofzo?
Ga ik nu een poging wagen om de kleuren te negeren en je stukje te lezen.
Nu al hoofdpijn.
haha, ik dacht dat breekt het zwart een beetje!
het lijkt wel een meisjes blog...
Een reactie posten